Γράφει: Βέρα Κόκκαλη, φοιτήτρια Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών
Επιστημονικός Συνεργάτης
Μονάδα Εφηβικής Υγείας
Β΄ Παιδιατρική Κλινική Παν/μίου Αθηνών
Νοσοκομείο Παίδων «Π. & Α. Κυριακού»
Όταν γεννιέται ένας άνθρωπος, δε διαλέγει τα φυλετικά χαρακτηριστικά του, και άρα δεν είναι υπεύθυνος για αυτά. Ο καθένας όμως επιλέγει το πρόσωπο που θα έχει απέναντι στην κοινωνία, και εκεί κρύβεται η ποιότητα του εκάστοτε ανθρώπου, ή η έλλειψή της.
Ακούμε συχνά στις ειδήσεις για περιστατικά αστυνομικής βίας στην Αμερική, όπου αφροαμερικανοί πέφτουν θύματα ρατσισμού από λευκούς αστυνομικούς. Σε πολλές περιπτώσεις, ξυλοκοπούνται άγρια ή πυροβολούνται, για πράξεις που θα ήταν αναγκαία απλά μία σύλληψη, ή ακόμη και μία μόνο επίπληξη. Άλλες φορές, στοχοποιούνται αναίτια λόγω της φυλής τους μέχρι και έφηβοι, οι οποίοι δεν έχουν επιδείξει κάποια παραβατική συμπεριφορά. Γίνεται λοιπόν μία άδικη διάκριση εναντίον αυτών των ανθρώπων, που ως βάση έχει το χρώμα του δέρματός τους.
Στο άκουσμα αυτών των γεγονότων, αναρωτιέται κανείς πως είναι δυνατόν άνθρωποι οι οποίοι είναι εκπρόσωποι της τάξης και της ασφάλειας, να λειτουργούν τόσο επιφανειακά. Οι πολίτες πρέπει να αντιμετωπίζονται ισότιμα, ανεξαρτήτως χρώματος και φυλής. Αυτό θα έπρεπε να θυμούνται όλοι εκείνοι, που ξέχασαν ότι σκοπός τους είναι να διαφυλάσσουν τους άλλους από το έγκλημα, και έγιναν οι ίδιοι το έγκλημα. Συνένοχοι ωστόσο είναι, και όλοι όσοι κλείνουν τα μάτια σε αυτά τα κρούσματα ρατσιστικής συμπεριφοράς, με τη μάσκα της έννομης βίας. Βία που ξεπερνάει τα όρια, και χρησιμοποιείται λόγω προσωπικής εμπάθειας. Εξάλλου, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η βία πάντα γεννάει περισσότερη βία.